Büyükada’nın taş sokaklarında yürürken, denizin tuzlu kokusu ve çınar ağaçlarının gölgesinde geçen zamanın değerini daha iyi anlıyoruz. İşte tam da bu huzur içinde Kadıyoran yokuşunda yer alan Taş Mektep Kütüphanesi, adanın sakinleri için bir bilgi huzur ve sessizlik limanı. Ancak son zamanlarda fark ettim ki, kütüphanenin raflarından bazı kitaplar eksilmiş. Bu durum, kütüphaneye zarar vermekten öte, adanın sakin ritmini ve bilgiye duyulan saygıyı da etkiliyor.
Kütüphaneler, kitaplarıyla sadece bilgi sunmaz; ruhumuzu besler, hayal gücümüzü genişletir ve bizi toplumun ortak kültürel mirasıyla buluşturur. Kitapların eksilmesi, bir yandan fiziksel kayıp anlamına gelirken, diğer yandan ortak bilgi hazinesine yönelik bir zedelenmeyi simgeler. Kütüphane sessizliği, bir deniz feneri gibi, okuyanların yolunu aydınlatır. Gürültü ve karmaşa, bu ışığı gölgeleyebilir; Beltur kafeyle ilgili planlar ise bu sessizliği tehlikeye atabilir.
Kitap çalmak, ne yazık ki, sadece bir nesneyi almak değildir. Bu davranış, etik ve ahlaki değerlerimize karşı bir saygısızlıktır. Toplumun bilgi paylaşımı ve kültürel zenginliği, her bireyin katkısıyla yaşar. Bir kitabı dürüstçe ödünç almak ve zamanında iade etmek, yalnızca kişisel bir sorumluluk değil; aynı zamanda topluma duyulan saygının ifadesidir.
Büyükada’da her köşe, her taş ve her ağaç gibi, kütüphane de bir hatıra ve bir değer taşır. Bu değere sahip çıkmak, yalnızca kitaplara değil, adanın ruhuna da saygı göstermektir. Kitap çalmak, maddi kaybın ötesinde, bireyin dürüstlük ve güvenilirlik değerini de zedeler. Oysa güven ve saygı, toplumda saygın bir birey olmanın temelidir.
Halka açık kütüphaneden kitap çalmak, hem ahlaki değerlere hem de toplumsal kurallara aykırıdır. Kitapları ödünç almak, kullanmak ve zamanında iade etmek, sessizliğe, bilgiye ve adanın kendine has huzuruna saygı göstermektir. Büyükada’nın taş sokakları gibi, kütüphanemizi de korumak ve bu ortak mirası yaşatmak hepimizin sorumluluğudur.
⸻
Haluk Direskeneli
