Rakip grubun lideriydi ve EuroCup’ta şu ana kadar oynadığı maçlarda mağlubiyet yüzü görmedi. Ama Beşiktaş’ın bu sezondaki hikâyesi tam da bunun üzerine kurulu: Namağlup takım yoktur, Beşiktaş’la oynamayan takım vardır.
Maçın ilk dakikalarında iki kısa, üç uzunla başlayan Beşiktaş, rakibini daha baştan savunma direnciyle şaşırttı. Durgun bir başlangıca rağmen disiplinli savunma sayesinde oyunun kontrolünü elimizde tuttuk. Dusan kenarda her zamanki gibi ateşliydi; ses tonu, jestleri, mimikleriyle hem tribünü hem takımı diri tuttu. Daha o andan belliydi bugün bir şeyler olacaktı.
İlk altı dakikada rakibi sadece altı sayıda tuttuk. Bourg’un saha içi isabetsizliği bizim için büyük avantajdı ama bu yalnızca şans değil, sistemli bir savunmanın sonucuydu. İlk çeyrek 26-13 bittiğinde tribünlerde yüzler gülüyordu. Beşiktaş bu sezonun en odaklı, en diri oyunlarından birini oynuyordu.
İkinci çeyrekte Mathews adeta şovu devraldı. Attı, savundu, motive etti. Fark yirmilere çıktığında tribünler hiç susmadı. O ses sadece tezahürat değildi; Beşiktaş’ın kendini yeniden bulduğu bir yankıydı. Tribün “Namağlup yoktur” derken, parkede o inanç vücut buluyordu.
Üçüncü çeyrek, farkın verdiği rehavetle zayıf geçti. Bazı hücumlarda 8 saniye kuralına takıldık, baskıya karşı zorlandık ama takım bu kez paniklemedi. Çünkü artık Beşiktaş hata yapmayı da öğrendi, toparlanmayı da. Dusan’ın kenardaki öfkesi bile bir disiplini simgeliyordu. O sinir, kontrolsüz değil, yön verici bir enerjiye dönüştü.
Son periyotta ise tribünle takım tek bir kalp gibi attı. Tribünlerde “Tek isteğim var seni şampiyon görmek” bestesi yankılanırken herkesin gözleri doluydu. Fark yeniden otuzlara çıktı, Beşiktaş rakibini ezdi geçti. Sadece maçı değil, karakter mücadelesini de kazandı.
Mathews, Dotson, kaptan Yiğit ve Zizic skor anlamında öne çıkan isimlerdi ama sahadaki herkesin emeği bu galibiyeti büyüttü. Her ribaunda atlayan, her topa uzanan, terinin son damlasına kadar savaşan herkesin galibiyetiydi bu.
Ve elbette o final anı… Tüm tribün tek ağızdan Dusan’a tezahürat yaparken, herkes aynı duyguyu paylaştı:
Bu takım artık sadece basketbol oynamıyor, Beşiktaş’ın ruhunu yeniden hatırlatıyor.
Çünkü gerçekten de, namağlup takım yoktur; Beşiktaş’la oynamayan takım vardır.
Namağlup Takım Yoktur, Beşiktaş’la Oynamayan Takım Vardır
Namağlup Takım Yoktur, Beşiktaş’la Oynamayan Takım Vardır
Namağlup Takım Yoktur, Beşiktaş’la Oynamayan Takım Vardır
Namağlup Takım Yoktur, Beşiktaş’la Oynamayan Takım Vardır
