[flgallery id=118 /]
Asdvatzadzin (Meryem Ana Yortusu) Verapoğum (Göğe Alınış) Ve Khağoğorhnenk (Üzüm Kutsama) Bayramı
Asdvatzadzin=Verapoğum Üzüm Kutsanma Bayramı Kınalıada Surp Krikor Lusavoriç Ermeni Kilisesi’nde coşkuyla kutlandı.
301 tarihinde Hristiyanlığı, ilk resmi devlet dini olarak kabul eden Ermeniler, Hristiyanlık öncesi paganizm döneminden gelen ve halk tarafından çok benimsenen ve asırlardan beri kutlanan bayram ve yortuları büyük bir başarıyla Hristiyanlığa uyarlayarak tekrar yaşama soktular.
Bu bayram ve yortuların birçoğunu köklü bir geçmişi olan Ermeni kilisesi de dini bayram olarak tanıdı ve kabul etti.
Bu bayramlardan biri de Üzüm Kutsama Bayramı, dini adıyla Asdvatzadzin (Meryem Ana Yortusu) veya Verapoğum (Göğe Alınış) yortusudur.
Hristiyanlığın Ermeniler tarafından resmen kabulünden sonra, Yeni Yıl, İsa Mesih’in doğum gününe bağlanırken, Hristiyanlık öncesi Ermeni Tanrıçası ANAHİT’i anma günü de Azize Meryem Ana’nın Ölüm gününe ve Göğe alınışına bağlanır.
Kuzey yarım kürede bolluk ve bereketlilik günleri olan Ağustos ayının ortalarında, Ermeni takviminde eski adıyla Navasart ayında kutlanan bu bayram, Ermeniler için meyvelerin en lezzetlisi, en değerlisi, en kıymetlisi olan Üzüm’ün kutsanması da, insanların ilk mahsullerinin en kıymetlisini Tanrıya sunup şükranlarını bildirmelerini simgeler. (Hristiyan âleminde senenin değişik zamanlarında, kiliselerde de Tanrıya Şükran ayinleri yapılır). Ermeni yaşamında kutsanmış Üzüm suyu (şarap) aynı zamanda İsa Meseh’le İçleşmeyi (Hağhortutyun) simgeler.
Ermeni kilisesinin 5 büyük dini bayramlarından (dağavar) biri olan Asdvatzadzin (Meryem Ana) = Verapoğum (Göğe Alınış) = Khağoğorhnenk (üzüm kutsama) bayramı, Hristiyanlık dönemlerinde, bayram arifesinde papazlar bir ellerinde HAÇ diğerinde makas ayin giysileriyle ve yardımcılar eşliğinde (Tbir, Sargavak) mum ve kandil yakararak manastırları, köyleri, kiliseleri dolaşır Açık Hava ayinleri (Andastan) icra ederlermiş, bağlardan toplanan üzümler, kiliselerde görkemli ayinlerle kutsanırmış, ilk üzüm salkımı bereket niyetine su kaynaklarının kenarlarına, Haçkar’ların üstüne bırakırlarmış, üzümlerden yapılan şaraplar fıçılara doldurularak evlere dağıtılırmış, üzüm asla kutsanmadan yenmezmiş. (Kaynak: Dr.Sarkis Adam)
Eski Ermeni takvimine göre yılbaşı 11 Ağustos’tur. Bu tarihlerde ilk olgunlaşan meyve üzümdür. Her yıl Ağustos ayının ikinci Pazar günü kutlanan Meryem Ana Yortusu’nda üzüm, ayini yöneten din adamı tarafından kutsanır. Üzümün kutsanmasının herhangi bir din kitabında yer almadığı ve Ermeni geleneklerinden dinsel törenlere geçtiği sanılıyor. Hemen her toplumda olan ve Anadolu’da da yaygın olarak yapılan bağbozumu şenliklerinin bir parçasını andırıyor. Burada üzüm tüm meyveleri ve ürünü temsil eder. Kutsanan ürün sonraki dönemlerde bolluk ve bereketi getirir. Dionysus veya Dionysos (Yunanca: Διώνυσος veya Διόνυσος; hem Roma ve Yunan mitolojisinde Bacchus olarak da bilinir) Bazı mitolojik eserlerde ve özellikle tragedyalarda Bromios, Euhios, Dithyrambos, İakkhos, İobakkhos olarak da adlandırılır. Bekilli’li şarap tanrısı. Şarabın sadece sarhoş ediciliğini değil, sosyal ve faydalı etkilerini de temsil eder. Medeniyetin destekçisi ve barış aşığıdır. Dionysos bağ bozumu tanrısı olarak da bilinir. Onun adına düzenlenen bağ bozumu şenliklerinde tiyatronun temeli atılmıştır. Bu şenliklerde bir koro bulunmaktaydı; daha sonraları koronun önüne bir oyuncu, daha sonra ikinci bir oyuncu geçmiş, böylece tiyatronun temelleri atılmıştır. Ayrıca, Ermenilerde, Azize Meryem’in Ölümü, Hristiyanlık öncesi, paganlık döneminde ermeni Diyarında kutlanan tanrıça ANAHIT’in kutlama gününe rastlamaktadır: Ermeni inancında, paganizmden kalan tüm yortular, Hristiyanlığa geçişten sonra büyük bir başarı ile uygulanıp dini bayramlar olarak kabul edilmiştir.
