Farklıydı, güzeldi

2018 Yılını karşılamak üzere Makedonyanın Ohrid şehrindeydik. Ohrid veya Ohri gölü, pınarı ve çevresinde unutulmaz bir gün geçirmiştik. Tekne ile Ohrid gölü gece turumuzun keyfini çıkardıktan sonra Yılbaşı gecesi için hazırlıklar başladı.

Ohrid meydanında sahne ve kocaman bir barcovision kuruluyordu, çevredeki Café ler, Restaurant lar ve Brasserie lerde gece için yer bulmak artık imkânsız. Günler öncesinden rengârenk ışıklarla alev alev yanan Ohrid meydanı ve limanı her yandan gelen müzik sesleri ile insana mutluluk veriyordu. Meydandan asırlık Osmanlı çınarına kadar uzanan caddedeki dükkânlardan canlı müzik eşliğinde alışveriş yapmak da ayrı bir neşe katıyordu turistlere.

Makedonyada hemen hemen herkes Türkçe konuşabiliyor ve en azından rahatça anlaşabiliyorsunuz. Yeni Yıla güler yüzle merhaba diyebilmek için sayılı saatlerimiz kalmıştı ve bizler de ömrümüze bir umut katmak, hayatımıza bir ışık yakmak için yılbaşı sofrasını çok farklı bir ortamda kurduk.

Yabancı ülkelerde Yılbaşını kutlamak için meydanlar, bir yılı geride bırakmanın, yeni bir yıla beklentilerle girmenin heyecanını yaşayan renkli insanlarla dolar. Biz de o insanlara özendik ama yine de ufak tefek tedirginliklerimiz vardı.

Serin bir geceydi. Gölden gelen bir esinti müzik sesine karışarak bizleri meydana davet ediyordu. Tur arkadaşlarımızın önceden hazırladıkları mekâna gittik ki zaten her kesimden insanlar müzik sesine doğru akın akın gelmişler. Yaşlısı, genci, koltuk değneklisi, aşıklar, sevgililer, yalnızlar, pusetteki çocuk, tekerlekli sandalyedeki kadın, engellisi bile güler yüzlü. Maskeler, Noel baba şapkaları, ellerde içecekler, içkiler, hep birlikte Yeni Yıl kutlamaları, havai fişekler, patlayan şampanyalar, öpüşmeler, kucaklaşmalar, insanlar el ele, göz göze ve sevecen. Gecenin ayazında, ümitler, dilekler, dualarla sarmaş dolaş olup gökyüzüne, ışık saçan yıldızlara yükseliyordu. Sarkıntılık yok, hırsızlık yok, küfür yok, saygısızlık yok. Aman unutmayayım, çekirdek çıtlatan da yok.

Şerefe dostlar. Gece devam ediyor tabii ve dillerde hep aynı övgü, biraz hayret, biraz da özlem. Neye mi ? Güzel günlereydi bu özlem, güzel insanların doldurduğu çocukluğumun meydanlarına.  Güzel insanlardı Makedonlar, tertemiz giyimli, gülücüklere doymayan melek yüzlü çocuklar, turistine yol açan yakışıklı gençler, sade güzellikleri ile göz kamaştıran kadınlar, enerji dolu yaşlılar.

Ertesi sabah hayranlığımız bir kat daha arttı çünkü erken denilebilecek bir saatte aynı meydandan geçerken hepimiz aynı şeyi fark ettik: Yerler Tertemizdi.