Ve…Eylül’de yine Burgazada

“Eskimeyen Yazılar”

Ve…EYLÜL’DE YİNE BURGAZADA
Nusret Karaca
…
Öyle yazılar vardır ki eskimez.
Mevsimi gelince ortaya çıkar, yeni bir şeyler eklenir belki…
Yaşanmış, anlatılmış, şiirler yazılmış güzel anlar için üzerine daha fazla ne katılabilrse…
Bize düşen mevsimi gelince onları tekrar ortaya çıkarmak, o anları anımsayıp yeniden yaşayabilmek, yaşatabilmek!… yazmak!…
Mevsim aynı mevsimdir…değişen yalnızca zaman ve insan…
…
5 Eylül 2024 Perşembe
Burgazada’ya yolculuk.
İstanbul’da fırsat buldukça dingin ortamlarda doğaya kucaklaşmak…
Bugün de öyle oldu…
Çoğu zaman olduğu gibi Bostancı’dan motor yolculuğu ver elini Burgazada.
Saçlarımızı okşayan rüzgâr,yüzümüzü ısıtan güneş, kulaç attığımız dalgalar, derin maviliklerine daldığımız gökyüzü ile kucaklaştığımız Burgazada.
Kediler, martılar, güvercinler…
Öğretmenevi’nin dingin ortamında tanıdık yüzlerle sohbet, birkaç bardak çay, iki lokma yemek…
Gün batımı yaklaşırken her zaman olduğu gibi mevsime ve Burgazada’ya şiirler bırakmak.
Eylül böyle daha bir güzel!
…
Evet!
“Her mevsimin bir şiiri vardır. Her şiirin de bir şairi…Ve şairler her mevsimi yaşar, her mevsimde yazar. Bununla birlikte her mevsimin kendine özgün bir güzelliği, her şairin de kendine özgü bir mevsimi vardır.”
Öyleyse şimdi şiirlerle kucaklaşma vakti!

MEVSİM

Dal kuru
Yapraklarda gözyaşı
Suya hasret toprak
İyi ki geldin yeni mevsim
Bak ben karşıladım seni
Yeni şiirlerle kucakla
Unutma
Her ‘aşk’ın
Her ‘mevsim’in şairiyim ben

                   Nusret Karaca

BURGAZADA (I)

Bir kış akşamı yine
Isınmaya çalışıyorum sobanın başında
Dalmışım
Çıktığım yokuş
Denize girdiğim koy
Yanaşan vapurlar
Anlaşılan
Ben yine Burgaz’dayım

Dalmışım
Gece ilerlemiş
Dışarısı soğuk
Sobam sönmüş
Fakat ben
Hiç üşümüyorum artık
Bende hala yaz
Ve ben yine
Seninle Burgaz’dayım

                  Nusret Karaca

…….
BURGAZADA(II)

Koptu gitti
Son yaprak dalından
Nerede ağaçlar
Nerede adanın
Balık bekleyen kedileri…martıları
Boşalmış köşkler
Boşalmış çay bahçeleri
Desene bize kaldı Burgaz
Bize kaldı Kalpazankaya
Ve kıyıda duran
Sahipsiz
Balıkçı motorları

                      Nusret Karaca

…
GÜN BATIMI ŞİİRLERİ

Ben senin gülüşünü özledim
Vapurdan inişini
Şimdi
Kıyılara değil
Yüreğime vuruyor dalgalar
Soruyorsun
Nasıl geçti diye
Öylesine bir ‘yaz’dı
Sıradan
Gün battı
Vapur geldi
Sen yoktun
Üşüdüm

                      Nusret Karaca

…
(*)Fotoğraflar:Rennan Karaca