Prinkipo (Büyükada), yüzyıllardır sanatın, kültürün ve estetiğin bir araya geldiği özel bir mekândır. Ada’nın sokaklarında dolaşırken insanı en çok etkileyen öğelerden biri, eski köşklerin romantik ve nostaljik dokusudur. Bu köşklerin birçoğunda, günümüzde sessizliğe terk edilmiş eski piyanolar bulunur. Ne atılır, ne satılır; çoğu kullanılmaz hâlde sadece bir köşede durur. Sanki yeniden dokunulmayı, yeniden canlanmayı bekler gibidirler.
Oysa her yıl adaya çok sayıda genç gelir; aralarında konservatuvar öğrencileri, müzik eğitimi almış olanlar mutlaka vardır. Uzun süre adada kalmak durumunda olan bu gençlerin çoğu, çalabilecekleri bir piyano arar, fakat bulamazlar. Sadece Adalar Vakfı’nda bulunan bir elektronik piyano, izin alınarak konserler için kullanılabiliyor. Bu yıl düzenlenen böyle bir konsere katıldım ve Ada’daki piyanoların potansiyelini düşündüm.
Bir Fikir: Köşklerde Piyano Günleri
Ada’daki köşklerdeki piyanoların envanteri çıkarılsa, çalınabilir durumda olanların akortları yapılsa, ardından ev sahiplerinin rızasıyla yaz akşamlarına açılması sağlansa… Bu köşklerde küçük çaplı “ev konserleri” düzenlenebilir. Misafirler, çay-kahve ya da hafif bir soğuk şarap eşliğinde klasik müzik dinlerken, genç piyanistler hem tecrübelerini paylaşır hem de küçük bir ücret kazanabilir.
Bu organizasyon bir anlamda “Rent-a-Piano” veya “Bach Günleri”, “Mozart – Chopin Akşamları” olarak kurgulanabilir. Daha modern çizgide, kıyıdaki mekânlarda Jazz Jam Session etkinlikleri de yapılabilir. Böylece ada, yaz sezonunda yalnızca bisiklet ve fayton hatıralarıyla değil, kültür ve sanatla da anılır.
Kültürel ve Sosyal Katkılar
• Piyanolar yeniden canlanır: Köşklerde atıl duran değerli enstrümanlar kültür hayatına kazandırılır.
• Genç müzisyenlere destek: Konservatuvar öğrencileri ve genç sanatçılar için yeni bir sahne imkânı doğar.
• Ada’nın cazibesi artar: Ada turizmine yeni bir kültürel boyut eklenir, özellikle sanatseverler için çekim merkezi haline gelir.
• Ev sahipleri için katma değer: Köşk sahipleri hem piyanolarını değerlendirmiş olur, hem de Ada’nın sanat hayatına katkı sunar.
Büyükada’da eski piyanoları yeniden müziğe kazandırmak, sadece nostaljik bir fikir değil; aynı zamanda kültürel bir yatırım olabilir. Doğru bir organizasyon ve gönüllülerin desteğiyle Ada, yaz akşamlarında klasik müzikten caz tınılarına kadar geniş bir yelpazede sanatla buluşabilir.
Belki de bir gün, Prinkipo sokaklarında yürürken bir köşkten Mozart’ın, diğerinden Chopin’in notaları yayılacak; eski piyanolar sessiz bir süs olmaktan çıkıp yeniden hayat bulacak.(Haluk DİRESKENELİ)
