Beşiktaş–Trabzonspor maçı 3-3 bitti. 3-1 öne geçen, 10 kişi kaldıktan sonra skoru koruyamayan bir Beşiktaş vardı sahada. Ama bu yazı o maçla ilgili değil. Çünkü artık Beşiktaş’ta mesele ne 90 dakika, ne bir kırmızı kart, ne de kaybedilen iki puan. Asıl mesele, aylar öncesinden verilen sözlerin bugün karşılık bulmaması.
Seçim sürecinde çok net bir cümle kurulmuştu: “Beşiktaş’ın kaybedecek 1 dakikası yok.” Bugün geldiğimiz noktada ise kaybedilen şey dakikalar değil, neredeyse bir sezon. Ve bu kayıp sahada değil, saha dışında yaşandı.
Yönetim, göreve gelirken Beşiktaş’ın kurumsal gücünü yeniden ayağa kaldıracağını, masada ve koridorlarda güçlü bir Beşiktaş yaratacağını vadetmişti. Ancak bugün gelinen noktada Beşiktaş ne TFF ne de MHK nezdinde söz sahibi olabiliyor. Haftalardır yaşanan hakem kararları, standart sorunu ve cezasızlık hissi ortadayken, kulübün bu düzen karşısında etkili bir duruş sergileyememesi, “güçlü Beşiktaş” vaadinin kâğıt üzerinde kaldığını gösteriyor.
Finansal başlıklar da tabloyu değiştirmiyor. Bankalar Birliği’nden çıkılacağı söylendi; çıkılamadı. Sponsorluk tarafında güçlü, sürdürülebilir ve kulübün vizyonuna yakışan anlaşmalar kurulamadı. Aşçıoğlu meselesi çözülemedi, Dikilitaş dosyası ise çözümden çok yeni soru işaretleri üretmeye devam ediyor. Beşiktaş gibi bir kulüp için “zamanla bakacağız” denilecek lüks yokken, aylar geçmesine rağmen somut adım görememek güven duygusunu zedeliyor.
Sportif anlamda da tablo farklı değil. “Kasım’da havlu yok” denmişti; havlu Kasım’ı beklemedi. Avrupa defteri erken kapandı, ligde hedef söylemi hızla anlamını yitirdi. Sadece futbolda değil, birçok branşta Beşiktaş yarıştan uzak. Yapılanma, scouting, planlama gibi kavramlar sıkça dile getirildi ama sahaya yansıyan bir sistem, sürdürülebilir bir yapı ortaya konamadı.
Bu süreçte en kolay yol seçildi: Taraftar eleştirildi. Oysa tribün, bu kulübün yükü değil, hâlâ ayakta kalan en güçlü dayanağı. Sorunun kaynağını tribünde aramak, yönetimsel eksiklikleri perdelemekten başka bir işe yaramıyor.
Bugün Beşiktaş’ın yaşadığı şey bir başarısızlık anı değil; bir yapamama hali. Verilen sözlerin altının doldurulamaması, planların kâğıtta kalması, zamanın boşa akması. Beşiktaş’ın kaybedecek bir dakikası yoktu ama görünen o ki, bu süreçte koskoca bir yıl heba edildi.
Ve Beşiktaş camiası artık skordan değil, cevapsız kalan bu sorulardan yoruldu.
